غزل بسیار زیبا و دلنشین داغ لاله از استاد شهریار

بیداد رفت لاله بر باد رفته را **** یا رب خزان چه بود بهار شکفته را

هر لاله ای که از دل این خاکدان دمید **** نو کرد داغ ماتم یاران رفته را

جز در صفای اشک دلم وا نمی شود **** باران به دامن است هوای گرفته را

وای ای مه دو هفته چه جای محاق بود **** آخر محاق نیست که ماه دو هفته را

برخیز لاله بند گلوبند خود بتاب **** آورده ام به دیده گهرهای سفته را

ای کاش ناله های چو من بلبلی حزین **** بیدار کردی آن گل در خاک خفته را

گر سوزد استخوان جوانان شگفت نیست **** تب موم سازد آهن و پولاد تفته را

یارب چها به سینه این خاکدان در است **** کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را

راه عدم نرفت کس از رهروان خاک **** چون رفت خواهی اینهمه راه نرفته را

لب دوخت هر کرا که بدو راز گفت دهر **** تا باز نشنود ز کس این راز گفته را

لعلی نسفت کلک در افشان شهریار **** در رشته چون کشم در و لعل نسفته را