سادیسم احساسی چیست؟ و چه علائم و نشانه های دارد ؟

Emotional Sadism

سادیسم احساسی نوعی سادیسم است که شخص از آزار رساندن از نوع احساسی و روحی به طرف مقابل خود لذت می برد و احساس شادمانی می کند.

سادیسم احساسی

علل بروز اختلال سادیسم احساسی

به طور قطعی هیچ علت دقیقی برای این گونه اختلال ها بیان نشده است ولی چندین نظریه برای بروز اختلال سادیسم احساسی وجود دارد. یکی از این نظریه ها به نحوه و شیوه زندگی افراد اشاره دارد که می تواند به دوران کودکی همچنین دوران بلوغ، نحوه تربیت، برخورد والدین با کودک و تجربیات ناخوشایند آن دوره مربوط شود. علاوه بر این عوامل، عوامل بیولوژیکی نیز تاثیر بسزایی در بروز اختلال سادیسم احساسی دارند. البته باید این نکته را نیز بیان کرد که فاکتورهای ژنتیکی و ارثی نیز می تواند در بروز اختلال این نوع از سادیسم از اهمیت برخوردار باشند اما تمامی این ها نظریه هستند. ضمن اینکه هیچ مطلب اثبات شده ای در رابطه با علت به وجود آمدن سادیسم احساسی وجود ندارد.

علائم افرادی که سادیسم احساسی دارند

از تحقیر و کوچک کردن اشخاص در جمع ابایی ندارد و حتی از این کار خود لذت نیز می برد و احساس غرور و قدرت به او دست می دهد.

فردی که سادیسم احساسی دارد سعی دارد که با رساندن آزار احساسی به شخص او را تحت کنترل خود قرار بدهد و برای او مهم نیست که فرد مقابلش چه کسی است و چه مقام و منصبی دارد.

یک نوع آزار احساسی که این نوع افراد انجام می دهند گفتن دروغ بدون هیچ گونه دلیل و منفعت است که باعث ناراحت شدن طرف مقابل می گردد. ایجاد وحشت در افراد نیز یکی دیگر از این نوع آزارها است.

نظرات فردی که دارای اختلال سادیسم احساسی(و یا نوع های دیگر آن) است، باید توسط نزدیکان آن اطاعت شود. حتی اگر نظرات غیر معقول و غیر منطقی باشد.

بیمار سادیسم احساسی

درمان اختلال شخصیتی سادیسم احساسی

در ابتدا باید بدانید که درمان این گونه اختلال ها که ممکن است ریشه در شخصیت و شیوه زندگی فرد داشته باشد، به درمان طولانی مدت نیاز دارد. لذا باید صبر و پشتکار داشته باشید.

سادیسم احساسی (Emotional Sadism)

به روانشناس مراجعه کنید. افراد نزدیک نیز می توانند در سرعت درمان موثر باشند.

موارد زیر نیز در درمان اختلالات این نوع سادیسم می توانند مفید باشند :

  • روان‌درمانی تحلیلی، رفتاردرمانی، دارو درمانی
  • تمرین های خودباوری(البته نه از نوع کاذب)
  • تمرین خویشتن‌داری
  • شرکت در فعالیت‌های سالم اجتماعی
  • خانواده درمانی
  • کاهش استرس‌های محیطی
  • مطالعه و بالا بردن سطح آگاهی
  • ورزش
  • ارتباط با خدا و روی آوردن به معنویات
  • برقراری ارتباط با افراد سالم و یافتن دوستان مفید
قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *